Merhaba Ayşe,
Ya da Hakan,
Ya da adın her neyse bilemiyorum, kocaman bir merhaba sana.

Sen benim eğitim gördüğüm bölümde okumaya devam eden birisindir büyük olasılıkla.

Belki seni tanıyorum, belki de bir yerlerde karşılaştık yahut ikimiz de ayrı dünyaların insanlarıyız.

Aynı bölümü okuyan insanlar hatta birbirine yakın bölümde okuyan kişiler bile meslektaş sayıldığına göre sen de benim bir meslektaşım sayılırsın.

Tabi meslek demişken, mezun olduktan sonra atanmayı bekleyip öğretmen mi olacaksın yoksa farklı alana mı yöneleceksin?

Bunu sormamın nedeni ise birazcık araştırırsan, benim dönemimde bizim bölümümüzdeki mesleğe atılabilme endişesinin yüksek olması olduğunu göreceksin.

Kendi dönemim yani şimdiki zamandan konuşacak olursak, sınıftan ya da bölümden herhangi birine:

Okul bitince geleceğin hakkında ne düşünüyorsun, planların neler, kariyerin ne olacak?

gibi sorular sorsak, bu soruya cevap verenlerin büyük bir kısmının karamsarlıkla dolu olumsuz bir cevap verecek olması olasıdır.

Bu durum fazlaca karamsar bir tespit olarak görünebilir sana.

Karamsarlık içerisinde okumaya başladığının da farkındayım ama hiç endişe etmene gerek yok.

Eğer şu anda bu yazıyı okuyorsan bence sen karamsar bir ruh hali içerisinde değilsin.-yani en azından öyle umuyorum, çünkü hiç değilse bir araştırma yapıp, bir zahmet edip bu yazıyı bulmuşsun :)

Adını bilmediğime bakma sana güveniyorum.

Çünkü sen kendini kanıtlayarak buraya geldin.

Başarılı olacağının farkına varıp buna inanmalısın. İnanan kişilerin başarı dolu örneklerinden bahsetmek isterdim ama onu da gelecek sayılara bırakıyorum ;)

Sana şimdilik söyleyeceğim tek şey şu; sen kendine güven, kendine inan.

Karamsar bir ruh hali sadece otoyolda vapur kullanan insanlara yarar.

Görüşmek üzere.

Okan Yiğit

« Geri